علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
      که به ماسوا فکندی همه سایه‌ی هما را
      ****
      دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
      به علی شناختم به خدا قسم خدا را
      ****
      به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
      چو علی گرفته باشد سر چشمه‌ی بقا را
      ****
      مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
      به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را
      ****
      برو ای گدای مسکین در خانه‌ی علی زن
      که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
      ****
      بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من
      چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا
      ****
      بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
      که علم کند به عالم شهدای کربلا را
      ****
      چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان
      چو علی که میتواند که بسر برد وفا را
      ****
      نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
      متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را
      ****
      بدو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت
      که ز کوی او غباری به من آر توتیا را
      ****
      به امید آن که شاید برسد به خاک پایت
      چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را
      ****
      چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان
      که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را
      ****
      چه زنم چونای هردم ز نوای شوق او دم
      که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را
      ****
      «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
      به پیام آشنائی بنوازد و آشنا را»
      ****
      ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب
      غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا